Στις 17 Φεβρουαρίου του 1914 πάνω από 2000 Ιερολοχίτες, έχοντας επί κεφαλής τον Πρόεδρο Γεώργιο Ζωγράφο και τα μέλη της Κυβερνήσεως, τον Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, τον Κορυτσάς Γερμανό, τον Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα, τον Αλέξανδρο Καραπάνο, τον Ιωάννη Παρμενίδη και τον Δημήτριο Δούλη, κήρυξαν επίσημα την αυτονομία ολόκληρης της Βορείου Ηπείρου.

Ακολούθησε ο ένοπλος αγώνας των Βορειοηπειρωτών απέναντι στον Αλβανικό Στρατό κατοχής, απέναντι στα μεγάλα ξένα συμφέροντα και απέναντι στην αδιάφορη στάση της... επίσημης Ελλάδας. Και τα κατάφεραν με αίμα και θυσίες με αποτέλεσμα να οδηγήσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής να παρέμβουν και να οδηγηθούμε στην ανακωχή της 24ης Απριλίου και την υπογραφή του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας την στις 17 Μαίου που προβλέπει την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
Πρωτόκολλο που προέβλεπε τα παρακάτω:

• Η Βόρειος Ήπειρος αναγνωρίζεται ως Αυτόνομη Πολιτεία στα πλαίσια του αλβανικού κράτους.

• Αποστέλλει βουλευτές στο αλβανικό κοινοβούλιο.

• Η ελληνική καθίσταται επίσημη γλώσσα της Βορείου Ηπείρου (στη διοίκηση και τα σχολεία), ενώ η αλβανική θα διδάσκεται προαιρετικά.

• Η Βόρειος Ήπειρος θα διατηρεί δική της χωροφυλακή και δικά της δικαστήρια.

Ένα πρωτόκολλο όμως που έμεινε ανενεργό και παραμένει και εως τις μέρες μας, παρατημένο και από την μάνα Ελλάδα, όπως παρατημένα από τον ακραίο Ελλαδιτισμό, παραμένουν όλα τα Εθνικά μας ζητήματα.

Αυτήν την ημέρα, της ανακήρυξης του Αυτονομιακού Αγώνα,τιμούν και θυμούνται κάθε χρόνο οι αδερφοί μας Βορειοηπειρώτες.